Prawo Bernoulli-ego
W większym przekróju prędkośc prądu jest niska, a ciśnienie wysokie, natomiast w mniejszym przekróju prędkość prądu rośnie, a ciśnienie maleje.
Owej formuły możemy użyć też do opisu opływu profilu lotniczego.
Powstanie siły nośnej
Zasadniczy wpływ na powstanie siły nośnej na czaszy paralotni ma prędkość opływu powietrza. Tyłko opływ dostateczną prędkością zapewni siłę nośną, która jest potrzebna do startu i lotu paralotni.
Ciśnienie na profilu lotniczym powstaje na podstawie działania:
Pc (ciśnienie całkowite) = Ps (ciśnienie statyczne) + Pd (ciśnienie dynamiczne)
Pc jest stałą. Kiedy skrzydło nie przemieszcza się wzgłędem powietrza, odpowiada ciśnieniu statycznemu (atmosferycznemu), to znaczy, ciśnienie dynamiczne jest równe zeru. Kiedy skrzydło zaczyna być opływane prądem powietrza, to w miejscu przyspieszenia opływu (na rysunku widoczne jest zbliżenie się strug powietrza, wyznaczonych czerwonymi kreskami) ciśnienie dynamiczne rośnie, co powoduje zmniejszenie ciśnienia statycznego o tę samą iłość. Zwiększenie ciśnienia dynamicznego odpowiada zwiększeniu prędkości opływu.
Dlatego dzięki opływowi profilu na jego górnej stronie powstanie podciśnienie a na stronie dolnej – nadciśnienie. W ten sposób skrzydło zostaje uniesione do góry i na profilu powstaje siła nośna.
Warstwa przyścienna
Na samym początku należy powiedzieć, że siła nośna nie powstaje na samym profilu, lecz dopiero na warstwie przyściennej. Jest to część obszaru przepływu bezpośrednio sąsiadująca z powierchnią opływanego ciała. Prędkość opływu bryły jest przy samej powierzchni bryły prawie zerowa i rośnie wraz z odległością od powierzchni.
Warstwa przyscienna może być laminarna lub turbulentna.
Warstwa przyścienna laminarna jest cienka, znaczy że jej opór powodowany kształtem jest niski, a większy jest opór powodowany tarciem.
Warstwa przyscienna turbulentna jest stosunkowo grubsza, tzn. że opór powodowany kształtem jest większy, a opór powodowany tarciem jest mniejszy.
Na skrzydłach samolotów warstwa przyścienna zwykle płynnie przechodzi z laminarnej do turbulentnej przy krawędzi natarcia. Samoloty przystosowane do wysokich prędkości lub szybowce wyczynowe mają zwykle laminarną warstwę przyścienną do odległości powyżej 50% cięciwy. Paralotnie mają warstwę przyścienną turbulentną prawie od samej krawędzi natarcia. Kształt profilu wybiera konstruktor według tego, z jaką prędkością względem rodzaju warstwy przyściennej samolot będzie się poruszał.
Siła nośna jest generowane w warstwie przyściennej.
Ruchy pilota mają wpływ na grubość warstwy przyściennej. Dlatego biegnąc staramy się nepodskakiwać i nieszarpac za sterówki, tym samym obniżając jakość warstwy przyściennej.
Rozłożenie siły nośnej na czaszy paralotni
Siła nośna powstaje z powodu występowania różnych prędkości prądu powietrza nad- i pod profilem i skutkuje prostopadłe do kierunku powietrza nacierającego na profil.