Opór kształtu
Każda bryla opływana powietrzem powoduje opór aerodynamiczny. Bryle różnego kształtu powodują różną wartość opóru.
Opór tarciem
Powstaje on tarciem prądu powietrza o powierzchnie bryli.
Gruba powierzchnia bryli powoduje turbulentną warstwę przyścienną, która powiększa opór kształtu, lecz zmniejsza opór powodowany tarciem.
Opór interferencyjny
Powstaje on w miejscach, w których wzajemnie oddziałują na siebie opływy dwóch bliskich brył. W paralotni może on powstawać w miejscach mocowanie linek czy wzdłuż szwów między komorami, jednak jest w paralotni nieznaczny.
Opór indukowany
Powstaje w wyniku różnicy ćisniena nad i pod skrzydłem. Do wyrównywania owych ciśnień dochodzi na końcówkach (stabilach) skrzydła i powoduje ono wir, ciągnący się za końcem skrzydła.
Opór indukowany można obniżyć poprzez zwiększenie wydłużenia skrzydła, lub zmiane kształtu jego „uszu” (zastosowanie stabilizatorów).
Turbulencje za lecącą paralotnią
Zawirowanie powodowane opórem indukowanym stwarza „ślad turbulencji”, który jest dla pilota lecącego na innym skrzydłe odczuwałny do odleglości kilku dziesięciu metrów.