Sciągnięcie sterówki na jednej stronie skrzydła
spowoduje wzrost współczynników siły nośnej i opóru na tej samej stronie. Powiększony opór przyhamuje ową strone, co spowoduje zakręcanie skrzydła. Dalej leci strona skrzydła na wewnętrznej stronie zakrętu na wyższym kącie natarcia, tzn. z wyzszymi współczynnikami, lecz mniejsza predkoscią, natomiast zewnętrzna strona skrzydła leci większą predkością, lecz z mniejszymi współczynnikami siły nosnej i oporu. Wynikiem jest stabilny zakręt, w którym siły znów równoważą.
Przed rozpoczęciem zakrętu leciał pilot równoważnym, prostym lotem.
Wówczas zakrętu pilot zostaje odchylony z pozycji pionowej przez siłę odśrodkową. Suma siły grawitacji i siły odśrodkowej spowoduje, że skrzydło jest w zakrętu więcej obciążone niż w prostym lotu.
Wynikem owego zjawiska jest przyspieszenie skrzydła oraz większe opadanie w ciągu zakretu.