Cyklon jest terminem określającym połączenie niżu barycznego z systemem frontów atmosferycznych.
Front atmosferyczny powstaje na granicy dwóch mas powietrza, które różnią się swoimi właściwościami fizycznymi, szczególnie temperaturą i wilgotnością.
Wycinek ciepły jest częścią cyklonu między frontem ciepłym i zimnym.
Front zimny porusza się większą prędkością niż front ciepły, przez to zwęża wycinek ciepły cyklonu i ciepłe powietrze owego wycinku zostaje wycisnięte do większej wysokości. Ten proces nazywa się okluzją cyklonu.
Front quasi stacjonarny jest frontem atmosferycznym, który się nie porusza, lub porusza się powoli.
Front ciepły jest wyznaczony linią koloru czerwonego oraz półkółkami w kierunku postępu („tępe strzałki” wyznaczają wolniejszą prędkość w porównaniu do frontu zimnego).
Front atmosferyczny
jest granicą między masami powietrza różnych właściwości, szczególnie temperatury.
Na rysunku przedstwaiony jest front falujący, który jest podstawowym warunkiem budowy systemu frontów oraz cyklonu.
Cyklon
jest wirem powietrznym, powstawającym w miejscu załamania frontu, przyspieszonym do rotacji przez moment siły Coriolisa.
System frontów atmosferycznych
powstaje, kiedy dwie masy powietrzne zaczną się poruszać. Skutkiem tego jest budowa niżu barycznego, który pod wpływem siły Coriolisa na półkuli północnej kręci się w lewo.
Front zokludowany, okluzja
Powstaje przez połączenie wolniejszego-ciepłego i szybszego-zimnego frontu. Na mapach synoptycznych wyznaczony jest linią koloru fioletowego oraz półkółkami narysowanymi na zmianę z trójkątami w kierunku postępu frontu.
Front atmosferyczny zanika po połączeniu ciepłego i zimnego frontu oraz z wypełnieniem niżu barycznego.
Kiedy jest w systemie jeszcze dosyć energii (lub system odzyska kolejną energie od zewnątrz) może dojść do regeneracji cyklonu.