Silny wiatr może utrudnić lub uniemożliwić lot w kierunku pod wiatr. Mimo to może utrudnić lądowanie i zgorszyć jego bezpieczeństwo z powodu turbulencji mechanicznych. Do wyraźnego wzmocnienia wiatru może dojść przez: wyraźne zmiany kształtu terenu w górach, termiczną aktywność w trakcie dnia, zbliżenie się frontu atmosferycznego.
Gdy pilot znajdzie się w silnym wietrze w miejscu, skąd nie może wylecieć pod wiatr, odkręci się (w zależności od kształtu terenu) z wiatrem lub bokiem do wiatru i poleci w kierunku gdzie może bezpiecznie wylądować.
Gdy pilota przewiewa mocny wiatr za szczyt góry, to powinien osiągnąć jak największą wysokość że by przelecieć nad rotorami, odkręcić się z wiatrem i w ten sposób dolecieć jak najdalej za grzbiet góry, do miejsca gdzie da się bezpiecznie wylądować.
Gdy pilota w silnym wietrze ciągnie czasza po Ziemi, pilot powinien zgasić czaszę ściągając sterówki (nawijając je na ręce) lub ściągnąć tylne taśmy.
Gdy poryw mocnego wiatru spowoduje niechciany start, pilot powinien płynnie odpuścić sterówki i pozwolić skrzydłu lecieć. Dopiero później pilot stara się wylądować. Pilot w tej sytuacji nie powinien starać się zapobiegać startowi ściąganiem sterówek, ponieważ to by prowadziło do tymczasowego wzrostu siły nośnej i wznoszenia pilota do większej wysokości (i w tył), następnie do zerwania strug i upadku.
Gdy pilot zostaje wciągany przez aktywną chmurę budowy pionowej, powinien użyć najbardziej skutecznego manewru obniżania wysokości. Proponuje się utrzymywać kierunek pod wiatr.