Wiatr wyrażnie wpływa na ruch lotniczy.
Wiatr określany jest przez kierunek (skąd wieje) i jego siłę.
Kierunek wiatru podaje się w lotnictwie za pomocą skrótów angielskich słów określających kierunki świata lub stopni azymutu.
N=0°, NE=45°, E=90°, SE=135°
S=180°, SW=225°, W=270, NW=315°
Prędkość wiatru w lotnictwie podawana
jest w węzłach (kt), kiedy
1 m/s ~ 2 kt
Prędkość wiatru w meteorologii podawana jest zwykłe w m/s, kiedy
1m/s = 3.6 km/h
Wiatr jest poziomym ruchem powietrza, spowodowanym różnicą ciśnień w atmosferze.
Izobary znajdujące się blisko siebie na mapie synoptycznej wyznaczają wysoką różnicę ciśnień, co jest powodem pojawienia się mocnego wiatru.
Natomiast izobary znajdujące się daleko od siebie, wyznaczają małą różnicę ciśnienia, co jest równoznaczne z obszarem o słabym wietrze.
Prędkość wiatru zwykle rośnie z wysokością.Z wysokością zmienia się też kierunek wiatru – na półkuli północnej zwykle skręca w prawo(w odniesieniu do kierunku wiatru przy powierzchni Ziemi).
Siła Coriolisa
Jest ona siłą powstawającą przez bezwładność i rotację Ziemi. Siła Coriolisa odchyla wszystkie ruchome przedmioty na powierzchni Ziemi nie omijając prądu powietrza.
Siła Coriolisa
zaprzecza prostemu wyrównywaniu ciśnieniamiędzy formacjami barycznymi, odchylając prąd powietrza przez różnicę prędkości obwodowej powierzchni Ziemi w różnych szerokościach geograficznych.
Siła Coriolisa odchyla wszystkie ruchome przedmioty na półkuli północnej w prawo, a na półkuli południowej w lewo w odniesieniu do początkowego kierunku ruchu.
Siła Coriolisa powoduje, że na półkuli północnej w obszarze wyżu barycznego wiatr wieje w prawo wokół wyżu (zgodnie z ruchem wskazówek zegara), natomiast w obszarze niżu barycznego w lewo (odwrotnie z ruchem wskazówek zegara). >