Zarysowane ślady poruszających się cząsteczek powietrza nazywamy strugami.
Według ksztaltu strug możemy prąd powietrza podzielić na laminarny lub turbulentny. Prąd laminarny jest prądem stosunkowo spokojnym, molekuly powietrza poruszają się po torach prawie równoleglych, tzn. strugi nie mieszają się.
Prąd turbulentny jest niespokojny o charakterze wirowym, strugi mieszają się między sobą.
Oderwanie strugi
Prąd powietrza na górnej stronie profilu w okolicy krawędzi spływu jest zawsze turbulentny i strugi już dokładnie nie kopijują jego kształt. Sciągnięcie sterówki spowoduje mniej aerodynamiczny kształt profilu, czego skutkiem miejsce turbulentnego prądu, tzn. miejsce odrywu strugi zaczyna się przesuwać do przodu. Osiągnięcie krytycznego kąta natarcia doprowadzi do osiągnięcia maksymalnej wartości współczynnika siły nośnej, lecz przy jego przekroczeniu masywne oderwanie się strug powoduje całkowitą utratę siły nośnej. Kiedy pilot zbliża się do krytycznego kąta natarcia, jest ostrzegany wyrażnym wzrostem siły w sterówkach. Sygnalem przekroczenia owego kąta natarcia jest gwałtowny spadek siły w sterówkach i skutkiem jest przeciągnięcie skrzydła. Wtedy prąd powietrza przestanie kopiować kształt skrzydła i oderwie się, czego następstwem jest gwałtowne opadanie.