Biegunowa prędkości jest wykresem stosunku prędkości postępowej do predkości opadania. Pokazuje ona, pod jakim kątem szybuje paralotnia i jakie są jej prędkości postępowe i opadania w różnych reżymach lotu.
W reżymu najlepszej doskonałości jest możliwe lecieć tylko przy jednym konkretnym kącie natarcia.
Za pomocą biegunowej prędkości da się ocenić reżym maksymalnej doskonałości w różnych reżymach lotu w ten sposób, że prędkości wiatru w plecy, w twarz, lub prędkości wznoszenia czy opadania doliczymy do opowiedniej osi.
Na predkości minimalnej paralotnia znajduje się blisko punktu przeciągnięcia.
Doskonałość skrzydła wynika tyłko z wzajemnego stosunku siły nośnej i oporu.
Kiedy zmieni się obciążenie skrzydła, doskonałość się nie zmieni. Zmieni się tyłko prędkość opadania i prędkość postępowa (przy większym obciążeniu rośną, przy mniejszym maleją). Obie prędkości przy większym obciążeniu rosną. (Bowiem skrzydło więcej obciążone powinno wyprodukować większą siłe nośna. Stanie się tak przez większą prędkość opływu profilu.) Przy mniejszym obciążeniu obie prędkości maleją.
Ciężar powierzchniowy oznacza masę z całkowitej masy na m2 powierzchni nośnej.