Tak jak wiecie w tym roku wybraliśmy się do Kostaryki! A jak się mamy? Zobaczcie sami jak wygląda nasze podróżowanie i latanie…
Góry Kirgistanu są zbyt kuszące z uwagi na ich piękno i potencjał przelotowy XC pełen ekscytujących przygód by je zostawić w spokoju.
Gdzie: Kirgistan, Azja Środkowa.
W ramach projektu FLY7000 przygotowaliśmy w tym roku biwakową wyprawę w indyjską część południowych Himalajów.
Obszar Himlchal Pradesh w południowych Himalajach trochę już znamy, z Durem w 2002 roku, lataliśmy tam pięknych i intensywnych 10 dni i atmosfera była fantastyczna.
W roku 2012 postanowiliśmy dokończyć nasz lot biwakowy z poprzednich lat i dolecieć nad Chan Tengri – drugą najwyższą górę Tien Shan w północnowschodnim Kirgistanie.
W tym roku przygotowaliśmy niezwykle ciekawą, ale również nieprzewidywalną trasę w północnym Pakistanie – lot biwakowy z Nanga Parbat na K2. Brzmi dziko, i taki także był. Odwlekaliśmy ten projekt przez okres 2 lat ze względów bezpieczeństwa, ale wciąż wierzyliśmy, że pewnego dnia w końcu będzie spokojnie, a my zatracimy się latając wokół najwyższych szczytów świata.
Początek:
Nanga Parbat – Południowa strona Rupal Face, północny Pakistan
Przewidywany tor lotu:
Od Nanga Parbat będziemy kontynuować lot przez Deosai Plateau do Skardu Valley, gdzie zbiegają się rzeki Indus i Shigar. Następnie chcielibyśmy przelecieć na drugą stronę doliny Braldu i małego miasteczka Askole w kierunku Baltoro, gdzie powinniśmy lecieć wzdłuż Maszerbrum. Plan na zakończenie jest, aby dostać się w zasięgu Broad Peak i K2. Ta trasa z ponad 2 punktami zwrotnymi ma około 260 km, ale w którą drogą szczyty nam pozwolą polecieć? To wiedzą tylko gwiazdy.
Piloci:
Juraj Kleja
Dalibor Carbol
Z jakim wynikiem?
Lecieliśmy 450 km całkowicie w ciągu 4 dni, w pakistańskich Himalajach, z których lotem biwakowym pokonaliśmy 285 km długości trasy od Doliny Hunza powyżej K2 Base Camp i z powrotem do wsi Askole. Podczas lotu pokonaliśmy wysokość 7000 m bez aparatów tlenowych, a także pobiliśmy nieoficjalny rekord wysokości Czech i Słowacji. W dniu 8 czerwca 2011 roku o godzinie 4 po południu czasu lokalnego dotarliśmy do K2 Base Camp. Udało się nam ukończyć tą bardzo wymagającą trasę w 2 dni – nieco ponad 11 godzin lotu sumarycznie.
Po paru dniach odpoczynku w końcu wyruszyliśmy do pierwotnie planowanego startowiska w rejonie Nanga Parbat i przelecieliśmy kolejne 90 km w tych pięknych i dzikich górach do miasta Skardu – w 3 i pół godziny.
Argentyna i jej zawsze wietrzne Andes – To było wyzwanie, którego z taką niecierpliwością oczekiwaliśmy. Wybraliśmy podejście z północy na południe, zaczynając w małym mieście Salta stopniowo zmagając się ze wszystkimi środkami transportu do Mendozy i kawałek dalej.
Podczas wyprawy nie mieliśmy wielkich ambicji co do długości lotu. Nie chcieliśmy się spieszyć raczej cieszyć się atmosferą lotu biwakowego i zadowalać nasze kubki smakowe dobrej jakości posiłkami i napojami. Ale to nie oznacza, że przyjechaliśmy tutaj, aby się obijać.
Pierwszego dnia lotu, udało nam się dostać się do wyższych gór niestety sufit na wysokości około 4000 m nie pozwalił nam przeskoczyć wyższych partii szczytów. W dniach bezlotowych poza dniami gdy siedzieliśmy w pokoju z powodu ulewnego deszczu, także maszerowaliśmy we mgle i ześlizgiwaliśmy przez błoto w przepełnione wodą koryta strumieni górskich. Wtedy szliśmy zygzakiem doliną, próbując wysychnąć, co nie pozwalało nam wzbić się wystarczająco wysoko, aby przeskoczyć na 5000 m wysokości góry i grzbiety. Kiedy potrzebowaliśmy łapaliśmy autobus, kiedy mogliśmy latać, polecieliśmy.
Ta wyprawa dała nam wiele ciekawych doświadczeń z wietrznego Andes. I chcielibyśmy wrócić tam jedego dnia na pewno.
Piloci:
Juraj Kleja
Dalibor Carbol
Paralotnie:
Envy (od MAC PARATECHNOLOGY)
Start:
Salta, Northern Argentina
W tym roku chcieliśmy kontynuować naszą ostatnią trasę i latać w pobliżu jeziora Yssyk Kull w północnym Kirgistanie, w górach Tian Shan. W zespole złożonym z Karela Vrbenský, Juraja Kleja i Dalibora Carbol musieliśmy dać radę w trudnych warunkach powodowanych przez klimat wietrznych gór zawsze otoczonych burzą na południowym i północnym wybrzeżu Issyk Kull.
W takim zawodniczym składzie mieliśmy naprawdę wysokie ambicje. Chcieliśmy polecieć nad Tian Shan jak najbliżej Chan Tengri. Ale nie wiedzieliśmy, jak zaskakująco trudne zadanie sobie zaplanowaliśmy. Latanie na południowej stronie Yssyk Kull było zupełnie dzikie, ale daliśmy z siebie wszystko. Północny brzeg był równo zapełniony popołudniowymi burzami. Po pokonaniu komplikacji związanych z przelotem płaskowyżu ruszyliśmy na północny brzeg, gdzie staraliśmy się przecisnąć obok burz jak najdalej aż do końca jeziora, gdzie po raz kolejny polecieliśmy w jego południową stronę i dalej lecieli w kierunku Khan Tengri. Aż do tej góry w końcu nie dolecieliśmy. Warunki w których przyszło nam wykonać ten 11 godzinny przelot często nie miały z bezpieczeństwem dużo wspólnego. Nadal się zastanawiam jak udało nam się wrócić do domu bezpiecznie. Termin naszego powrotu do domu się nieubłaganie zbliżał, więc wspólnie zadecydowaliśmy o ukończeniu naszego przelotu.
piloci:
Juraj Kleja
Karel Vrbenský
Dalibor Carbol
Paralotnie:
Ares (SKY PARAGLIDERS)
Początek:
południowo-zachodnia części Yssyk-Kullu, północny Kirgistan
Czas trwania lotu:
11 dni
Także ta wyprawa do Kirgistanu, była dedykowana biwakowemu lataniu. Tym razem byliśmy we dwójkę Karel Vrbenský i Dalibor Carbol, a skoncentrowaliśmy się na przelot z Susamyrskiej doliniy na Issyk-Kull. Bez wsparcia naziemnego, po raz pierwszy z kamerą, która ten wyczyn i wspaniałe przeżycie zarejestrowała.
Po zeszłorocznym doświadczeniu z latania w dolinie Sysamyrskiej wyciągnęliśmy naukę i wróciliśmy się w najmniejszej możliwej grupie – tylko dwoje w akcji. Wybraliśmy czas w środku lata, który zapewniał stabilne warunki lotu.
Plan był oczywiście dotrzeć tak daleko, jak to było możliwe. Na ten lot byliśmy naprawdę podekscytowani, byliśmy za długi lot gotowi zrobić wszystko.
Prawie codziennie mieliśmy za sobą burze, które stopniowo nas wyganiały z jednej doliny do drugiej. Lecieliśmy poprzez piękne miejsca, przeskakiwali w skałach na grzbienie, lądowaliśmy u pasterzy i w innych miejscach późniejszych startów. Nasza droga do Issyk-Kullu wiele razy modyfikowana, ale stopniowo się przebijaliśmy we właściwym kierunku. Do Kočkorky – wioski w pobliżu Issyk-Kullu dolecieliśmy zupełnie wyczerpany, ale absolutnie szczęśliwi. Doświadczyliśmy wspaniałych 6 dni w piękniych skalistych górach.
piloci:
Karel Vrbenský
Dalibor Carbol
Początek:
Dolina Suusamyr, centralny Kirgistan
Czas lotu:
6 dni
Trwający 10 dni przelot, bez żadnego wsparcia naziemnego, bez radia, GPSów, bez kompasu, ani zegarków, kamery wideo, tylko nas dwóch – Dalibor Carbol i Juraj Kleja. Absolutnie nieograniczony lot w tym pięknym i dzikim terenie południowych Himalajów, w miejscach, gdzie nikt wcześniej nie latał.
Duro i ja spotkaliśmy się na festiwalu w Turcji, domówiliśmy się, a za 2 tygodnie już siedzieliśmy w samolocie do Indii. Szybka akcja bez większych przygotowań. To był nasz pierwszy większy biwak na który chcieliśmy pojechać.
Długo się zastanawialiśmy nad sprzętem – czy powinniśmy brać radia, GPS, ale także czy wziąć spadochron zapasowy albo kask… Chcieliśmy zmniejszyć wagę do minimum, nie zabierać żadnych niepotrzebnych rzeczy.
Z Manali, mieliśmy plan polecieć w kierunku Nanda Devi i dotrzeć jak najdalej. W ciągu dziesięciu dni kluczyliśmy pomiędzy różnymi zakrzywionymi dolinami, a czasami wracali z powrotem, i tak udało nam się osiągnąć połowŁ tej trasy. Zatrzymało nas aż nadejście prawdziwie jesiennej pogody, kiedy prądy termiczne prostu się nie pokazywały.
Przeżyliśmy intensywne chwile, które stały się podstawą naszych innych biwakowych wypraw. Dzięki tej akcji, tak naprawdę ustawiliśmy wysoko poprzeczkę dla oceny przyszłych wypraw przelotowych. A nie tylko dla siebie.
Piloci:
Juraj Kleja
Dalibor Carbol
Miejsce startu:
Manali (Himalchal Pradesh, Indie)
Czas lotu: 10 dni
Paralotnie:
Proto Intox (MAC PARATECHNOLOGY)
Brontes (SKY PARAGLIDERS)